Month: June 2014

Czas na kolejny wpis dotyczący cen złota.

Ciąg dalszy dla zarejestrowanych czytelników.

Ewidentnie najbardziej brakującym schematem finansowania zakupu nieruchomości na polskim rynku jest Rent to Own. Można w dużym uproszczeniu powiedzieć, że jest to leasing nieruchomości przeznaczony dla osób fizycznych.

Koncepcja jest genialna w swojej prostocie. Skoro spłata kredytu jest w zbliżonej wysokości co czynsz, a ludzie i tak muszą gdzieś mieszkać i ten czynsz płacić, to może warto iść im na rękę i traktować płacony czynsz jako spłatę kredytu? Niech się wprowadzą bez przechodzenia całego szaleństwa związanego ze sprawdzaniem historii kredytowej i wizytą u notariusza, a jak przemieszkają 20 czy 30 lat płacąc czynsz, to mieszkanie im się odda za złotówkę. Z kolei spłacający wchodzi w rolę faktycznego posiadacza mieszkania, prowadzi naprawy czy remonty i udziela się we wspólnocie mieszkańców. Dla podmiotu finansującego transakcję jest to pozbycie się części obowiązków.

Rozwiązanie takie jest korzystne dla wszystkich podmiotów obecnych na rynku:

– Klient nie musi przejmować się wykazywaniem dochodów, co w czasach umów śmieciowych i ZUSu wrzucającego miliony Polaków do szarej strefy często jest problematyczne. Dodatkowo mieszkanie nie podlega zajęciu komorniczemu, nawet jak jest spłacone w 99%. Dla przedsiębiorców to ogromny plus, bowiem nie ma dziś prywaciarza bez winy, są tylko ci, co nie znają jeszcze swojego paragrafu.

– Deweloperzy mogą więcej wybudować i więcej zarobić, jako że da się oddać do użytku więcej nieruchomości. Pośrednicy zarobią więcej pieniędzy, a rząd uzyskuje więcej podatków.

– Dla banków jest to ogromna szansa na dotarcie do nowej grupy potencjalnych klientów, do tej pory ignorowanych jako nie posiadających zdolności kredytowej. Umowa Rent to Own nie jest umową kredytową, wobec czego nie dotyczą jej rekomendacje KNFu. To możliwość osiągnięcia większej penetracji rynku.

Oczywiście jest też druga strona medalu. Dla banków wymówka jest ciągle taka sama ‘my tu panie jesteśmy poważny bank, nie bawimy się w wynajem’. Moja odpowiedz jest zawsze taka sama – skoro nie bawicie się w wynajem, to może w ogóle w nic się nie bawcie, zamknijcie oddziały i niech konkurencja trochę się pobawi.

Schemat Rent to Own jest doskonałym rozwiązaniem w sytuacji flaczejącej bańki spekulacyjnej, jak to mamy dziś w Polsce. Skoro drogich mieszkań nikt nie chce kupić, to może warto je zutylizować właśnie w ten sposób. Inwestycja jest i tak sfinansowana przez bank, pewnego rodzaju gwarantem jest deweloper, niech więc ludzie się wprowadzają i spłacają.

Osobną kwestią jest sprawa przedterminowego opuszczenia lokalu. To zagadnienie powinna regulować umowa podobna do tych obowiązujących w TBSach, gdzie wynajmujący otrzymuje przy opuszczeniu lokalu pewne środki finansowe. Podobnie w przypadku Rent to Own – jeżeli mieszkanie jest warte więcej niż przed zawarciem umowy, to lokator powinien otrzymać część wpłacanych czynszów.

W każdym kraju istnieją różnice w procedurach pozbywania się nierzetelnego najemcy. W krajach rozwiniętych zwykle to osoba biorąca kredyt jest bardziej chroniona niż najemca. W Polsce jak wiadomo neoniewolnicy nie mają żadnych praw. To banksterzy tak napisali w ustawach na wszelki wypadek, żeby się nam w głowach nie poprzewracało. W przypadku usuwania niepłacących lokatorów nie ma większego znaczenia, czy była to umowa kredytowa i wpis do księgi wieczystej, czy umowa najmu Rent to Own. W pierwszym przypadku bank wystawia bankowy tytuł egzekucyjny i rozpoczyna właściwą procedurę eksmisji, która byłaby dokładnie taka sama jak w przypadku Rent to Own.

Rok temu pisałem o zmianach w ustawie o NBP umożliwiających finansowanie deficytu państwa przez bank centralny, nazywany potocznie ‘dodrukiem pieniądza’.

Podobnie jak czytelnicy tego bloga Tusk doskonale zdaje sobie sprawę, że Polska jest na drodze do bankructwa. Co rok wydawanych jest więcej środków niż udaje się zebrać w podatkach, przez co rośnie garb długu, który wymaga coraz więcej środków na wypłatę odsetek. Nie trzeba być noblistą, aby domyśleć się, że przyjdzie dzień, gdy na wydatki nie będzie nie tylko z podatków, ale i z pożyczek. Nieodwracalnie dojdzie do momentu, gdy trzeba będzie drukować, tak samo jak robił to Gierek i Jaruzelski, sprowadzając na Polskę bankructwo i hiperinflację.

Dziś, dzięki najnowszej aferze taśmowej, wiemy już jakie były okoliczności zalegalizowania dodruku pieniędzy. Oto przyszedł minister Tuska do Belki i rozpoczęli negocjacje. Belka zażądał wywalenia ministra finansów w zamian za obietnice dostarczenia gotówki. Zabezpieczył się również w tych działaniach nowelizacją Ustawy o NBP. Warto spojrzeć z dzisiejszej perspektywy, co pisano o tej nowelizacji rok temu.

W oczywisty sposób działania obu stron są złamaniem konstytucji. Zapis o niemożności finansowania państwa przez NBP jest owocem doświadczeń historycznych, wiedzy, że dodruk to pierwszy i zwykle nieodwracalny krok do hiperinflacji. Co więcej, tego typu ustalenia łamią zasadę rozdziału rządu od banku centralnego. Tego typu ustalenia to spisek podobny to zmowy cementowni co do cen w Polsce. Rząd i NBP mają się wzajemnie nadzorować, a nie ustalać jak obchodzić konstytucje.

Największym zagrożeniem dla każdego państwa są rządowi terroryści. Politycy to kasta, która sprowadza nieszczęścia większe niż wojny i epidemie. Wszystkie ich rozmowy telefoniczne powinny być nagrywane i analizowane. Tą metodę prowadzi się zresztą w USA. Gubernator stanu Illinois odsiaduje 15 lat więzienia za to, że po wyborach Obamy na prezydenta wykonywał telefony starając się sprzedać miejsce w Senacie po Obamie.

Specjalnie oglądałem wszystkie sobotnie wiadomości telewizyjne. Podczas gdy wszystkie portale trąbiły o aferze, telewizja milczała. Najwyraźniej władza nie wie jakie mają być wytyczne dla mediów, musi panować kompletny chaos na najwyższych szczeblach Grupy Trzymającej Władzę. Coś jak nieudany start z kosmodromu Bajkonur w czasach ZSRR – zamiast takiej jakże niefajnej informacji daje się newsa o konkursie zespołów ludowych. Może dowiemy się czegoś jutro, podczas wystąpienia premiera.

Jedynym rozwiązaniem powinna być dymisja rządu i szefa NBP. To jedyne honorowe rozwiązanie. Po tylu latach rządów premiera, gdy już parę razy mogliśmy skonfrontować jego obietnice z ich realizacją, można różne rzeczy o nim opowiadać, ale nie to, że jest honorowy.

A teraz czas na tradycyjne naganianie na złoto. Oto moja prognoza – kto trzyma oszczędności w złotówce, ten już niedługo przekona się, że Polska jest krajem wysokiego ryzyka kursowego.

Prawo podaży i popytu nadal działa – obniżenie ceny powoduje wzrost popytu. Dzięki przecenom kruszców mam co robić, ale nie mam kiedy pisać. Ciekawe, co będzie dalej. Jeżeli cena nadal będzie spadać, to popyt nadal będzie rosnąć. Kto wie, może zobaczymy puste haki, jak wielokrotnie ostrzegałem.

Dość już tego ordynarnego naganiania na złoto, są przecież na świecie inne sprawy. Na przykład ECB, który wprowadził ujemne stopy procentowe. Wiele osób przeżywa ten fakt, a ja tymczasem nie. Płacę prawie 100 zł miesięcznie za to, że łaskawy bank-dobrodziej obraca pieniędzmi moimi oraz moich klientów. Taki FED emituje papiery dłużne, które dadzą całe 0,06 % rocznie, gdy nawet oficjalna propagandowa inflacja jest wyższa. Oznacza to, że posiadanie obligacji USA da czystą stratę,  a depozytariusz zapłaci za przywilej oddania własnych pieniędzy do dyspozycji FED. W tej sytuacji decyzja EBC zupełnie mnie nie dziwi, po prostu jawnie robi to, co inni robią w sposób ukryty.

Inflacja jest obecnie najbardziej kluczowym zagadnieniem ekonomii. Mamy kilka ciekawych zjawisk – wysokie ukryte bezrobocie, wolny obrót pieniądza, niskie oczekiwania inflacyjne oraz import towarów z krajów dysponujących tanią siłą roboczą – które są presją na utrzymywanie się niskich cen nie tylko w Stanach, ale również w Europie.

Wraz z puchnięciem długów poszczególnych państw rośnie ich wrażliwość na wyższą inflację. Wzrost inflacji to wzrost oprocentowania pożyczanych środków na rolowanie długu państwa, ale nawet niewielki wzrost oznacza gwałtownie zwiększenie środków, które trzeba przeznaczyć na odsetki (jest to zjawisko nieliniowe).

W pewnym momencie budżet zaczyna uginać się pod tym ciężarem i pieniędzy z podatków nie starcza na wydatki budżetowe i odsetki. Wtedy państwo zaczyna pożyczać środki nie tylko na rolowanie wygasających obligacji, ale również na odsetki. To początek końca – państwo staje się bankrutem w błyskawicznym czasie. Ogromna większość wydatków zaczyna być pokrywana drukiem pieniądza, a na rynek trafia potężna fala pieniędzy z wyprzedawanych obligacji. Inflacja staje się hiperinflacją i waluta ulega śmierci.

Dwóch głównych rozgrywających (FED & ECB) balansują na cienkiej linie. Gdyby nie doszło do luzowania ilościowego przy niskich stopach procentowych, to kryzys miałby przebieg podobny do tego z 1929 roku, deflacyjny, z przeceną wszystkiego o 80%. Z kolei luzowanie i niskie stopy pchają nas w tą samą chorobę, która spowodowała kryzys – wysokie zadłużenie. Obecna polityka finansowa powoduje ryzyko powstania inflacji niszczycielskiej jak tsunami.

Wszystko wskazuje na to, że najlepszych ekonomistów na świecie mają Rosjanie i to oni są najlepiej przygotowani do zbliżających się wydarzeń. Ale o tym kiedy indziej.

Można by popełnić wpis o jutrzejszych urodzinach Bronka czy o dzisiejszej wizycie Baraka. Nie mam siły na bicie piany z wody, tak ja to robią w prasie pisząc, że “jego przyjazd jest dowodem na to, że USA dotrzymują zobowiązań dotyczących bezpieczeństwa”. Nie wiadomo nawet jak skomentować takie bzdury – czy w razie wojny kolejny prezydent przyjedzie osobiście walczyć w polskiej armii? Jaką to gwarancją czegokolwiek jest wizyta w Polsce jakiegoś figuranta oligarchów?

Zamiast tego warto zastanowić się nad artykułem o problemie z bezdomnym.

Obecnie każdy rozwinięty kraj na świecie ma już całkiem sporą armię niepełnosprawnych oraz ludzi w podeszłym wieku. Istnieją urzędy oraz procedury pozwalające rozwiązywać problemy nastręczane przez tych obywateli. I to działa.

A w Polsce? Jak to w Polsce – nie da się i już. Tak jak kiedyś tzw. ‘obiektywne  trudności’ były przedstawiane podczas kolejnych zjazdów PZPR, tak dziś istnieją już bez tej partii.

Ciapczyńska: – Większość bezdomnych nie ma dowodu. Wyrobienie trwa półtora miesiąca. […] Wniosek o umieszczenie w placówce opiekuńczej składa opieka społeczna. Na rozprawę czeka się miesiąc, półtora. Sprawa pana Mirka była już na wokandzie 10 kwietnia. Ale się nie odbyła. Biegły nie zabrał ze sobą dokumentów. Kolejny termin: 29 maja. Jeśli nie będzie żadnego problemu i zapadnie orzeczenie, trzeba będzie jeszcze czekać 21 dni na uprawomocnienie.

Dlaczego czeka się półtora miesiąca na dowód? W Chicago na dowód czeka się 15 minut. Dlaczego na pieczątkę jakiegoś przeklętego sędziny czeka się miesiącami? Przybicie pieczątki powinno trwać tyle co w sprawie o areszt tymczasowy – 15 minut.

Działalność ministerstwa cyfryzacji to farsa. Tysiące urzędasów pobierają tłuste ministerialne wypłaty naradzając się nad kawą jak by tu zmienić rzecz A na B, do czego nigdy nie dochodzi, bo kolejna nasiadówa zmienia plan zmiany B na A.

W Polsce brak jest przywództwa, pracowitych i uczciwych ludzi. Pomijam naczelne organy państwa, ale mam na myśli sprawne funkcjonowanie każdego urzędu państwowego. Liczą się łapówki, kariera, premie, emerytura, klepanie sekretarek po tyłkach, wakacje, kawa, a na samym końcu to, żeby wykonać ten przeklęty obowiązek wydania dowodu osobistego w krótkim czasie. Ludzie wartościowi dawno zostali zgnojeni, czy tu przez Gierka, Jaruzelskiego czy przez Tuska i są dziś w większości na emigracji.

A na koniec filmik:

Osiągnięcie dochodu pasywnego jest Świętym Graalem inwestorów. Rzesze marzą o dniu, w którym zamoczą stopy w ciepłym morzu, a potem włączą komputer i na koncie bankowym zobaczą nowo zaksięgowane środki. Sprzedawcy produktów inwestycyjnych i autorzy poradników ekonomicznych mamią ludzi taką wizją. Tymczasem porównanie dochodu pasywnego do Świętego Graala jest o tyle trafne, że osiągnięcie zysków bez pracy jest tak trudne, jak odnalezienie Kielicha. Dla większości osób będzie to zupełnie nieosiągalne.

Jakoś nie widzimy wokół siebie zbyt wielu rentierów. Czy wynika to z krótkiego istnienia kapitalizmu w Polsce? Niekoniecznie. W krajach, gdzie w ogóle nie było sowieckiej okupacji, rentierów też nie jest zbyt dużo. Dlaczego?

Pomińmy na chwilę rozrzutność czy niskie zarobki, skupmy się na ludziach, są w stanie akumulować kapitał. Powodem trudności w osiągnięciu satysfakcjonującego dochodu pasywnego jest to, że jest tylko kilka możliwych dróg dojścia do tego celu, a każda z nich jest zawodna, może prowadzić do utraty kapitału i konieczności powrotu do pracy zarobkowej. Oto krótki przegląd istniejących możliwości.

1. Posiadanie złota w ogóle nie prowadzi do osiągnięcia dochodu, ponieważ złoto jest inwestycją, tylko bezodsetkową lokatą. Liczenie na dorobienie się na gwałtownym wzroście jego wartości to ryzykowna spekulacja. Owszem, złoto daje maksymalne zabezpieczenie – kapitał jest nie do ruszenia przez podatek inflacyjny, komorników, byłe czy aktualne żony – natomiast nie przynosi dochodu (odsetek). Zawsze można złoto wymieniać na aktualnie obowiązującą walutę i pokrywać koszty życia, ale wcześniej czy później wyda się całość posiadanego kruszcu.

2. Odsetki z lokat bankowych i obligacji nie pokrywają rzeczywistej skali inflacji. Po naliczeniu odsetek (i to jeszcze pomniejszonych o podatek kapitałowy) pieniądze mają mniejszą mniejszą siłę nabywczą niż przed założeniem lokaty. Dodatkowo posiadacze tego typu instrumentów ponoszą ryzyko upadku emitenta. Przypadek Cypru uczy, że takie zdarzenia są możliwe i w przyszłości będą się zdarzać. W mojej ocenie, na tą chwilę otrzymywane odsetki absolutnie nie kompensują ryzyka krachu systemowego, nie mówiąc już o kompensowaniu wspomnianej utraty siły nabywczej.

3. Akcje w obrocie publicznym rzadko wypłacają jakiekolwiek dywidendy, a jeżeli już są, to w skromnej wysokości. Giełda jest współcześnie nastawiona na dostarczanie zysku instytucjom finansowym, a nie drobnym ciułaczom.

Ciąg dalszy dla zarejestrowanych czytelników.