Month: January 2013

Wielu z czytelników pamięta szalone lata 90te i początki puchnięcia bańki edukacyjnej. Jeszcze kilka lat po upadku komuny bezrobocie wśród magistrów wynosiło parę procent, gdy reszta populacji powoli poznawała smak beznadziejnego 20% czy 30% bezrobocia. Mówiło się wtedy skończ dowolną wyższą uczelnię, a o pracę nie będziesz musiał się martwić. Spotykałem się też z ciekawym powiedzeniem ucz się, a nie będziesz musiał pracować. W domyśle – przy łopacie lub na roli, jak tatko – takim ludziom siedzenie za biurkiem nie kojarzy się z ciężką pracą, tylko z wakacjami.

Całkowite szaleństwo nastało kilka lat później, gdy na rynek pracy zaczynały wchodzić roczniki wyżu demograficznego, a granice nie były jeszcze szeroko otwarte. Edukacja wydawała się jedyną formą ucieczki przed bezrobociem, a że nie każda głowa wytrzymywała nadmiar wiedzy technicznej, powodzeniem cieszyły się kierunki ‘humanistyczne’. Powstawały Wyższe Szkoły Tego i Owego, Akademie Lansu i Bounce’u, czy Podyplomowe Szkoły Ogrodnictwa i Naleśnictwa.

Zresztą gdyby nawet kadra naukowa była w stanie przerobić 100% maturzystów na inżynierów i tak by niczego to nie zmieniło. Rachityczna polska gospodarka nie była i nie jest w stanie wchłonąć wystarczająco dużo chętnych do pracy. I nie ma tu co wierzyć w bajki o braku wykwalifikowanych rąk do pracy. Byłem zaangażowany w wystarczającą ilość rekrutacji, by wiedzieć, że oferując przyzwoite wynagrodzenie da się znaleźć dowolnego pracownika. Płacz słychać wtedy, gdy chce się ‘oszczędzać’ i szuka się frajera na odpowiedzialne miejsce pracy. Niestety, wykwalifikowani pracownicy rzadko są frajerami i jeszcze rzadziej będą pracować za minimalne wynagrodzenie.

Najgorsze jest to, jak bardzo egoistycznie podeszła do tego problemu młodzież. Skoro zagrożenie bezrobociem jest zauważane masowo, to na tym fundamencie dałoby się zbudować ruch społeczny, który tak nacisnąłby na polityków i ich szefów, że podjęto by w końcu jakieś kroki zaradcze. Zamiast tego każdy stara się przepchać się jak najbliżej koryta, bez zważania na resztę. Aby dobrze to zrozumieć wyobraźmy sobie jakieś dobro, występujące w handlu w ilości niewystarczającej, jak na przykład kiełbasa w PRL. Można zrobić strajk czy dążyć do obalenia ustroju, a można się przepychać łokciami przed wejściem do sklepu mięsnego. Tylko ta pierwsza strategia może być skuteczna, druga absolutnie się nie sprawdza, niezależnie czy chodzi o deficytową wędlinę czy o deficytowe miejsca pracy. Winą w obu przypadkach jest chory system.

Widać pewne wyraźne podobieństwa amerykańskiego i polskiego rynku pracy. Najwyraźniej pewne procesy występują globalnie – niezależnie czy rozpatrujemy je jaki procesy społeczne czy zjawiska ekonomiczne. W Ameryce widać ten sam owczy pęd do ‘wiedzy’, jako efekt świadomości realiów i lęku przed bezrobociem.Widać te same absurdy ślepych uliczek edukacji – wypuszcza się absolwentów totalnie niezdatnych do jakiejkolwiek pracy (słynny kierunek studiów communication – bynajmniej nie telecommunication). Wypuszcza się też absolwentów w ilościach totalnie nieadekwatnych do potrzeb rynku pracy – można tu przytoczyć słynną masową produkcję bezrobotnych prawników.

Wszystko to podlane jest sosem konsumpcjonizmu i zadłużania się. Hollywood rocznie wypuszcza dziesiątki filmów pokazujących wyidealizowane życie studenta. Pokaże się trochę cycka, trochę pijackich imprez, życie w bractwach … Wszystkie te American pie, Legally blonde … to nie ma nic wspólnego z prawdziwym życiem. Jakoś żaden reżyser nie potrafi pokazać w śmieszny sposób, jak bardzo zadłużeni są absolwenci oraz jak się mają koszty edukacji na tle inflacji czy wynagrodzeń:

Może nie jestem na bieżąco z polskimi mediami, ale jakoś nie trafiłem na krytyczną ocenę tego stanu rzeczy w polskim Youtube. Jest za to sporo fajnych treści w amerykańskim Internecie, na przykład Peter Schiff pytający pracowników dzielnicy uciech Nowego Orleanu o posiadane wykształcenie wyższe:

Tak, to już koniec marzeń o wysokiej konsumpcji i życiu opartym na karierze w korpo. Nie ma przyszłości dla schematu liceum – studia – korpo – emerytura. Korpo nie przyjmuje już absolwentów jak w latach 70 w USA, to nie ten sam świat. Nie będzie też emerytur – korpo nie oferuje już emerytalnych programów pracowniczych, państwowe systemy rzężą ostatkiem sił, a obywatele zamiast oszczędzać na własną starość wydają kasę na podatki i odsetki od kredytów.

W niedalekiej przyszłości w wielkim stylu powrócą rodziny trzypokoleniowe. Jeżeli emerytury są niskie to dziadkowie nie są w stanie utrzymać samodzielnie nieruchomości. Z kolei zadłużeni rodzice nie mogą sobie pozwolić na finansowanie przedszkoli i jedzenie ‘na mieście’, skoro ledwo dopinają budżet domowy – tymi usługami tradycyjnie zajmowali się seniorzy. Najmłodsze pokolenie nawet po osiągnięciu dorosłości musi zostać z rodzicami – 50% bezrobocie młodzieży, staże czy prace za stawki minimalne nie dają możliwości usamodzielnienia się. To już widzimy na świecie, a jest to dopiero początek nadciągającej fali powrotu do przetrenowanego modeli rodziny.

Skoro nie da się za wiele zmienić, można się chociaż trochę pośmiać:

Lubie firmę UPS. To taki fajny i swojski dinozaur biznesu. Pruje fale globalnego biznesu jak transatlantyk Atlantyk. Prawie jak Titanic, z tym, że niezatapialny. Ale czyżby naprawdę niezatapialny?

Z dużym zaciekawieniem czytam ich wewnętrzną gazetkę pt. Twój Kurier. Nie wiem, czy nie łamię w ten sposób jakiegoś regulaminu i czy chwaląc się tym na blogu nie spowoduję podjęcia przez nich stanowczych kroków prawnych. W każdym razie periodyk ten jest doskonałym źródłem wiedzy o firmie. Z wywiadów można dowiedzieć się, że większość ich pracowników pochodzi z łapanki – właśnie skończyli jakąś tam szkołę, przechodzili obok UPS, zobaczyli informację o wakatach i tak zostali. Większość podkreśla, że traktowała tą pracę jako tymczasową, co nie świadczy chyba za dobrze o stawkach początkowych, lub świadczy doskonale o skali późniejszych podwyżek i umiejętności firmy w zatrzymywaniu cennych pracowników.

Godne pochwały jest to, że UPS dość dobrze radzi sobie ze złodziejstwem. To największy problem każdej firmy kurierskiej czy pocztowej na świecie. Poczta Polska zupełnie poległa na tym polu, złodziejstwo przechodzi wszelkie granice przyzwoitości:

Wygląda na to, że UPS radzi sobie z tym lepiej. W Polsce nie przyjął się amerykański zwyczaj zostawiania przesyłek pod drzwiami (zgadnij dlaczego?), wobec czego muszą skupić się wyłącznie na zabezpieczeniu wyłącznie transportu. Nie mamy szansy obejrzeć polskiej wersji takiego klipu:

Nie posiadam doktoratu z zarządzania korporacjami transgranicznymi ani nie mam 20 lat doświadczenia na stanowisku CEO takiej firmy. Mam jednak trochę praktyki w biznesie i potrafię dochodzić do swoich własnych wniosków. Z mojego punktu widzenia zarządzanie firmą jest kiepskie, nakierowane tylko i wyłącznie na utrzymywanie obecnego status quo.

Niestety świat idzie do przodku i rodzą się pomysły, które mogą zagrozić nawet UPSowi. Kroki podejmowane przez firmę, które mogą się wydawać zarządowi rewolucją – na przykład outsourcowanie kurierów w Polsce – mogą być niewystarczająco odkrywcze, by biznes mógł trwać w kolejnych latach.

Czasem w rozmowach o pracę można usłyszeć ciekawe pytanie – co byś zmienił w tej firmie. Co podwójnie ciekawe pytanie te potrafią zadać obie strony i jest to najlepsze pytanie, jakie można zadać w takiej rozmowie. Pozwolę sobie na to odpowiedzieć::

1. Paczkomaty to ogromne zagrożenie dla UPS. Jeżeli Inpost jest w stanie pozbyć się kosztu w postaci kuriera odbierającego oraz kuriera dostarczającego i skupić się wyłącznie na tranzycie, to jest w stanie zaoferować ceny poniżej 10 zł / przesyłkę i jeszcze na tym zarabiać. UPS bierze (przez brokera) około 20 zł / przesyłkę i prawdopodobnie zarabia na przesyłce mniej niż Inpost. Jedynym racjonalnym wyjściem byłoby wyjście z taką usługą, i to globalnie. UPS oferuje zresztą coś w tym rodzaju na rynku USA, co nazywa się drop box (kolejna zagadka – dlaczego nie przyjęło się to w Polsce, szczególnie w tych miejsach gdzie ludność wie jak wykonać haczyk z drutu?). Są to po prostu ordynarne skrzynie do wrzucania przesyłek, które  trzeba zastąpić takimi podłączonymi do prądu i Internetu. Jeżeli nie zrobi tego UPS, to zrobi to jakiś inny Inpost, a będzie to rewolucja na rynku amerykańskim i rzeź UPSa. To samo zresztą spotkało staromodne wypożyczalnie filmów Blockbuster po wejściu do użycia samoobsługowych Red Boxów (choć torrenty miały tu swój udział).

2. Polityka cenowa w UE jest absurdalna. Jest paru graczy na rynku, którzy zmonopolizowali rynek i urządzili sobie żniwa. W USA najtańszy transport koperty z Chicago do Los Angeles (jakieś 3200 km) kosztuje 31 zł. Taka sama usługa z Warszawy do Lizbony, na podobny dystans (to uzmysławia rozmiary Ameryki!) to 340 zł (!) na stronie przewoźnika i 77 zł u brokera. Taka cena jest zaporowa dla normalnego człowieka i oznacza ograniczenie świadczenia usługi do korpo, której i tak wszystko jedno ile zapłacą, bo to ‘niczyje’ pieniądze. Nadmierna chciwość równa się głupocie.

3. Polityka energetyczna dotycząca floty samochodowej jest całkowicie idiotyczna. W USA po miastach krążą pojazdy przypominające czołgi, palące astronomiczne ilości paliwa, a zapełnione przesyłkami w 10-20%. W Polsce jest ciut lepiej, ale i tak mogłoby być super, gdyby flota była napędzana CNG, czyli gazem ziemnym. To byłaby oszczędność idąca w dziesiątki miliardów dolarów rocznie w skali świata. Furgonetki UPS są idealnymi pojazdami do zastosowania tego paliwa – robią po 100-200 km dziennie, czyli tankowania starcza na cały dzień, i mają dużo wolnej przestrzeni wewnątrz, w sam raz na zbiornik. A przy okazji można by zarabiać na tankowaniu pojazdów cywilnych w ciągu dnia.

4. Pojazdy UPS oprócz wożenia powietrza wożą również dużo pustej powierzchni. Boki tych pojazdów to brąz z małym logo firmy. Tymczasem inne firmy płacą sporo pieniędzy za wożenie na przyczepach billboardów. Osobiście wolę mniejszy szum informacyjny i nawet billboardy mnie drażnią, szczególnie gdy tak często jesteśmy szczuci cycem. Niestety z perspektywy zarządu taka pomysł mógłby przejść – męczenie nie jest tak duże, ponieważ szyby limuzyn są przyciemnione a kierowcy uwalniają od konieczności oglądania zewnętrznego świata. Z puntu widzenia UPS wejście w biznes reklamowy byłoby żyłą złota, tak jak w pewnym momencie stało się to z wszelakimi miejskimi firmami komunikacyjnymi.

Prowadzenie biznesu oznacza ciężki wysiłek intelektualny każdego dnia, nawet po 16, gdy urzędnicy są już w drodze w domu. Nie reagując na zmiany rynkowe, na postęp, na zmiany preferencji konsumentów, można wypaść z biznesu, niezależnie czy prowadzi się warzywniak czy globalną firmę kurierską.

Do sklepu dorzuciłem uniwersalne linijki mennicze do testowania monet złotych 1 oz. Przy zakupie monety złotej 1 oz można ją mieć za jedyne 47,92 zł.

Zestawy, które od dawna są w sklepie składają się z 5 różnych wag i są przeznaczone do monet 22 karatowych. Można za ich pomocą badać monety 1/10 oz – 1 oz. W przypadku tego narzędzia producent poszedł w innym kierunku – bada się monety jednej wagi (1 oz) ale za to prawie każdy ich rodzaj.

Kilka fotek:

Z nowym rokiem dokonujemy kolejnego wielkiego kroku naprzód. Media trąbią o wielkim sukcesie polskiej informatyki – będzie można sprawdzić online, kto ma prawo do świadczeń wynikających z ubezpieczenia zdrowotnego. Śmieszne jest to, że tak naprawdę nie ma z czego korzystać, ponieważ duża część z tych usług istnieje wyłącznie teoretycznie. Chyba każdy z Polaków wie, że dostanie się do specjalisty nie jest procesem szybkim ani łatwym. Polacy są zwyczajnie okradani parapodatkiem zwanym ‘składką zdrowotną’, a te pieniądze, które ta hydra nie zużyje na własne potrzeby, podatnicy otrzymują w postaci ochłapów skromnych świadczeń zdrowotnych.

Wielu Polaków głosuje nogami, mówiąc czule ‘sajonara, Polsko, nara’ i przeprowadzając się do normalniejszych krajów. Uznaje to za przejaw zdrowej konkurencji i wykorzystywanie okienka, które w każdej chwili może zostać zamknięte. Skoro nie mam ochoty do korzystania ze złodziejskich usług banku A – idę do mniej złodziejskiego banku B. Podobnie z państwami – skoro Polska nie zapewnia obywatelom prawie niczego za ich podatki, lepiej dla Polaków i ich rodzin przenieść się do mniej złodziejskiego kraju.

Część Polaków nadal ma umysł zatruty oparami nacjonalistycznego oszołomstwa. Polsko, jak pięknie za ciebie umierać, mazali domorośli grafomani. Jest dokładnie odwrotnie – pięknie to jest zabić jak najwięcej najeźdźców i wrócić do rodziny. Głupotą jest dać się zabić i pozostawić rodzinę bez głowy rodziny i środków do życia. Przechodząc do przykładów z czasu pokoju – skrajną głupotą było tkwienie w PRLu, podobnie jak ciężką głupotą jest tkwienie w obecnym PRL bis. Mądre jest zabezpieczenie siebie, a szczególnie ‘ustawienie’ dzieci, a od pokoleń najskuteczniejszą strategią było wyemigrować, jak najszybciej i jak najdalej. Pamiętajmy, że mamy szczególne zobowiązania w stosunku do naszych dzieci – nieważne, gdzie będą mieszkać, ważne, żeby mogły żyć w miarę godnie, żeby nie musiały budować barykad, żeby mogły rozwijać się na miarę swoich możliwości i bez obawy o swoje bezpieczeństwo.

Czas na tradycyjne naganianie na złoto, w ramach czego podam przykład z ostatnich dni. Oto miła pani, zamiast żyć w normalnym kraju, zawzięła się i postanowiła żyć w PRL, przemianowanym potem na PRL bis. To był pierwszy błąd. Drugim błędem było trzymanie łże-waluty w łże-banku, zamiast kupienia u mnie paru złotych monet. I pewnego dnia przyszedł zły wilk komornik i zabrał sobie pieniądze z konta. To, że akurat wspomniana obywatelka nikomu nic nie była winna niczego nie zmienia – kasy z powrotem już nie dostanie. Komornik też nie poniesie żadnej odpowiedzialności, ponieważ nasza stara tradycja, wywodząca się jeszcze z czasów caratu, stanowi, że oprawcy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za swe czyny. Co najwyżej mogą dostać promocję, premię lub podwyżkę.

Skoro jesteśmy już przy wszelakich tradycjach, warto przypomnieć stare  porzekadło ‘nie kradnij, państwo nie lubi konkurencji’. Coś w tym jest, niech o tym zaświadczy przydługi mejl, który otrzymałem od czytelnika. Jest to list od firmy w UK pomagającej w unikaniu bandyckich składek ZUS:

Mając na względzie długotrwałą współpracę, jak również koncentrując się na znalezieniu najkorzystniejszego rozwiązania dla Państwa, jako Przedsiębiorców, oraz przyjęcie właściwej postawy wobec polskich i zagranicznych instytucji, Spółka [ciach] podjęła kroki zmierzające do zakończenia świadczenia usług związanych z obecnym rozwiązaniem. Usługi w obecnym zakresie świadczone będą do końca grudnia 2012r.

W oparciu o informacje, jakie nasza Spółka uzyskała w ostatnich tygodniach z instytucji w UK odpowiedzialnych i biorących udział w procesie weryfikacji oraz wystawiania druków A1, brytyjskie HMRC w sposób bardzo znaczący podwyższyło poprzeczkę w zakresie aplikowania o wystawienie certyfikatu A1 dla Obywateli Polski, wymagając od osób ubiegających się o ten druk dokumentów/ informacji takich jak: rachunki dotyczące opłat za mieszkanie, czynsze, inne opłaty komunalne, wystawiane na imię i nazwisko danej osoby bilety podróży pomiędzy obydwoma krajami sposób i źródło uzyskania informacji o pracodawcy ze szczegółowym opisem rozmowy kwalifikacyjnej prowadzenia harmonogramu pracy ze szczególnym uwzględnieniem konkretnych dni, w których dana osoba przebywała w Polsce oraz w Anglii przyczyn zatrudnienia oraz wiele innych.

Urząd w Wielkiej Brytanii oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych zastrzegają sobie, że wymagane są wszystkie dokumenty, a przedłożenie jedynie części z nich nie jest wystarczalne. Tak trudne i nierealne wymogi stawiane przez stronę brytyjską są konsekwencją działań Zakładu Ubezpieczeń w Polsce, który to chcąc zablokować polskim przedsiębiorcom możliwość korzystania z występującego zbiegu tytułów do ubezpieczeń podjął działania, które na dzień dzisiejszy przybrały taką formę. Skutki działań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jako właściwej w Polsce instytucji zabezpieczenia społecznego spowodowały zmianę interpretacji przepisów.

Wprowadzenie nowej oferty i wycofanie Klientów z dotychczasowej ma na celu przede wszystkim jeszcze większe zabezpieczenie sytuacji każdego Przedsiębiorcy oraz maksymalne zwiększenie komfortu prowadzenia własnego biznesu, a także konkurencyjność względem podobnych firm i branż na polskim rynku.

Ze względu na zaawansowaną procedurę związaną w wprowadzaniem nowej oferty z dniem 1.01.2013 roku firma [ciach] zaprzestaje działalności w zakresie świadczenia dotychczasowej usługi. Fakt ten pociąga z Państwa strony konieczność zgłoszenia do ubezpieczenia z tytułu prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej od dnia 1.01.2013 roku.

Jest to jeden z elementów ‘dociskania śruby’, którego się spodziewam i o którym wielokrotnie ostrzegałem na blogu. Proszę sobie to dobrze zapamiętać – presja ta będzie narastać wraz z malejącą ilością płatników ZUS w stosunku do pobierających świadczenia. System ubezpieczeń społecznych w Polsce jest na granicy załamania, a tak już jest, że każdy reżim będzie chronił przede wszystkim siebie, czasem brutalnie i nie zważając na konsekwencje. Mogę sobie wyobrazić sytuację, w której funkcjonariusze zajmują hipotekę mieszkania Kowalskiego i żądają wykazania odprowadzonych składek ZUS za ostatnie 10 lat. Kowalski twierdzi, że pracował i mieszkał w UK, na co ZUS, że mieszkanie to było fikcyjne, bo centrum interesów życiowych jest w PL i są na to dowody – konto w polskim banku, posiadanie mieszkania i rodziny w Polsce, transfery finansowe do Polski oraz brak obywatelstwa brytyjskiego. Dodatkowo Kowalski nie wymeldował się z Polski i nie zgłosił w Urzędzie Skarbowym przeniesienia centrum interesów życiowych do UK, a nawet gdyby to zrobił, to w świetle powyższych dowodów należy uznać to za fikcyjne. I mieszkanko ciach, na licytację, a kasa dla komornika, na wypłaty dla urzędników ZUS i na odsetki od kredytów zaciągniętych przez ZUS w bankach.

I tak postęp się dokonał. Od 2013 roku Polacy są traktowani w UK jako potencjalni oszuści, na prośbę swojej własnej agendy rządowej (ZUS), mimo, że oficjalna propaganda głosi całkowitą równość obywateli UE:

Swobodny przepływ pracowników umożliwia obywatelom UE poszukiwanie pracy w innym państwie UE, podjęcie tam pracy bez konieczności posiadania odpowiedniego pozwolenia, a także korzystanie z równego traktowania z obywatelami państwa przyjmującego, jeżeli chodzi o dostęp do zatrudnienia, warunki pracy i uprawnienia do świadczeń społecznych.

Z natury należę do bardzo naiwnych ludzi. Uważam, że ludzie z natury są prawdomówni i z góry zakładam, że należy im wierzyć. Podejrzewam, że większość ludzi tak ma – ofiary czystek Stalina pisały do niego listy z Łubianki, a Niemcy wzdychali ‘gdyby tylko Hitler o tym wiedział’. Dlatego z łatwością dałem się oszukać politykom ‘wolnej Polski’, od Balcerowicza po Tuska. Każde ‘już wkrótce będzie lepiej’ okazywało się ‘już wkrótce będzie lepiej mi i mojej rodzinie’. Z doświadczenia płynącego z 24 lat istnienia PRL bis wiadomo, że siła nabywcza i jakość życia Polaków wynoszą jakieś 20-30% poziomu niemieckiego, brytyjskiego czy amerykańskiego, i że stan taki będzie trwał z pewnością do końca mojego życia.

Jedynym racjonalnym wnioskiem płynącym z analizy kilkuset lat historii jest całkowite oderwanie się od Polski, znalezienie pracy w normalnym kraju, nieposiadanie obligacji czy nieruchomości w Polsce, a także polskiej łże-gotówki, która może być w dowolnym dniu zeszmacona, wymieniona czy skonfiskowana. Nie oszukujmy, że wyprowadzamy się do UK, wyprowadźmy się na dobre i na stałe.