Deal irański

Rząd Bidena właśnie klepnął deal z władzami irańskimi. Strony wymienią się kilkoma więźniami plus Ameryka zwolni $6 miliardów środków irańskich, zamrożonych w Korei Płd. Środki te popłyną do Kataru, gdzie zostaną wydane na tzw. pomoc humanitarną.

Iran ma dziś inflację przekraczającą 40% rocznie, gospodarka jest rachityczna, Iran odczuwa skutki sankcji. Sporo pieniędzy z budżetu wydawane jest tam na cele społeczne w efekcie eksplozji demograficznej. Kraj jest biedny i przeludniony.

Nie ma się co obawiać, że Iran wyda bezpośrednio otrzymane pieniądze na zbrojenia atomowe. Pieniądze na atomówkę idą ciągle z budżetu centralnego, natomiast kasa rzeczywiście pójdzie na jedzenie i leki. Ale efektywnie tego typu luzowanie sankcji podbija możliwości zbrojeń – skoro można zapłacić z odblokowanej kasy za żywność, to zaoszczędzoną w budżecie kasę można wydać na uran.

Tajnym załącznikiem do umowy jest porozumienie dotyczące sprzedaży uzbrojenia Rosji. Najwyraźniej 6 dużych baniek okazało się kwotą większą od zaproponowanej przez Rosję. Szacuję, że Rosja mogła wydać w Iranie maksymalnie 0,6 miliarda, przy czym cena sprzedaży nie jest równa zyskowi. Marża nie wynosi 100%, nawet w przemyśle zbrojeniowym. Może więc zysk Iranu wyniósł połowę tej kwoty, jakieś 0,3 miliarda. Czyli Ameryka zaproponowała jakieś 20x więcej niż Rosja.

Można powiedzieć, że Iran rozegrał obu graczy. Opchnął broń, która i tak ma termin przydatności, a potem dostał kilkadziesiąt razy więcej za to, że już więcej nie będzie sprzedawał broni, która prawdopodobnie w całości wyprzedał.

Jest jeszcze kwestia ropy. Podaż na świecie jest coraz mniejsza. Rosja wypadła z rynków, poza ograniczonym przemytem przez Indie. Meksyk i Arabia jest w fazie schyłkowej Peak Oil, z każdym dniem produkują mniej surowca. Zapasy strategiczne USA są na rekordowo niskim poziomie, przy wysokiej cenie surowca i ograniczonych możliwościach jego nabycia. Iran staje się coraz bardziej atrakcyjny w oczach Bidena, niczym dziewczęta w remizie po wypiciu paru głębszych. Wenezuela również pięknieje.

Kto wie, może w Iranie doszli do wniosku, że warto by trochę pozwolić na odprężenie, zarówno zagraniczne jak i wewnętrzne. Przez kraj przetoczyły się wielomiesięczne protesty, wiele osób uwięziono i stracono. Skoro nawet w Chinach protesty doprowadziły do poluzowania szaleństwa kowidowego, to czemu reżim miałby nie zmięknąć w Iranie. W końcu i tam władza może chcieć pójść na ustępstwa w celu utrzymania się przy korycie.