Drobniaki

Kwestia drobnych monet jest w Polsce poważnym problemem społeczno-gospodarczym. Jest to jedyny znany mi kraj, w którym sprzedawcy stanowczo żądają od kupującego wysupłania drobniaków przy dokonywaniu płatności. Może w komentarzach dowiem się od czytelników w jakich krajach istnieje podobny zwyczaj.

W znanym mi obrocie gospodarczym w USA handel polega na tym, że sprzedawca odwiedza bank i pobiera rulony monet do wydawania. Kilka razy próbowałem sugerować polskim sprzedawczyniom pójście do banku po drobne. To zawsze odbierane jest jako najwyższa zniewaga.

Aby być obiektywnym przyznać trzeba, że oprócz lenistwa handlarzy dochodzi kwestia bezczelności banksterów w Polsce. W normalnych krajach obowiązuje pewna umowa między rządem a banksterami – dostajecie licencję bankową, ale musicie robić różne upierdliwe rzeczy za darmo, na przykład wymieniać podarte banknoty, rozmieniać banknoty, itp. W Polsce bandyterka podchodzi do okupowanego kraju bardziej roszczeniowo: macie Polaczki płacić nam, waszym władcom za wszystko, co w naszej wielkiej łasce dla was robimy.

Sprawa drobniaków wraca przy okazji dyskusji o losie monet 1-2 groszy. Monety dla każdego reżimu są podłym wynalazkiem. W systemie kruszcowym złote monety są wymienialne na papierowe banknoty, na żądanie ich posiadacza. Z podręczników historii wiadomo, że pokusa jest bardzo silna i z czasem pojawia się w obiegu więcej banknotów niż złota w skarbcu. Bezczelni mieszczanie potrafią przyjść do banku i żądać monet…

By uniknąć tej nieprzyjemnej sytuacji wprowadzono system waluty papierowej, bez parytetu złota. Paradoksalnie w takim systemie jest całkiem podobnie. Nieważne z jak mało wartościowego metalu monety są wykonane – inflacja wcześniej czy później doprowadzi do sytuacji, w której metal w monecie ma wartość większą niż nominał monety. Nawet gdy moneta jest z prawie bezwartościowego aluminium to będzie się ją opłacało zużyć choćby jako podkładkę przy kładzeniu papy niż zwrócić do banku. Z taką właśnie ścianą zderzył się właśnie NBP w przypadku monet mosiężnych. Rozwiązanie będzie takie samo jak w przypadku centa USA od 1982 – zamiast wycofywać monety z obiegu metal zostanie zastąpiony mniej cennym zamiennikiem.

Najbardziej śmieszne jest to, że zawsze przy okazji takiej sytuacji rząd walczy ze znikaniem monet z obiegu i ich rzekomo ‘nielegalnym’ przetapianiem. W linkowanym materiale redaktor pisze: Jest też podejrzenie, że część monet jest nielegalnie odbierana przez skupy złomu i metali kolorowych. Okazuje się, że reżim rości sobie prawa do tych monet. Obywatel, mimo że jest legalnym właścicielem danej monety, zapracował na nią, opłacił od tej pracy podatek dochodowy, to nie może z nią zrobić co chce, na przykład wrzucić do tygla pieca hutniczego.

Idąc dalej tym tokiem myślenia rząd powinien spróbować zabronić ‘nielegalnego’ sprzedawania złotych monet ‘skupom metali kolorowych’. Skoro taki uncjowy złoty Orzeł Bielik ma nominał 500 złotych to skandalem i ciężkim przestępstwem jest jego sprzedaż ‘skupowi metali kolorowych’ za 4000 złotych!