Category: Ekonomia

Pojawił się interesujący przeciek dotyczący możliwego kolejnego kierunku agresji Rosji. Tym razem miałby to być Kazachstan. Chwila zastanowienia wystarczy, aby dojść do wniosku, że jest to kierunek oczywisty, choć z jakiegoś powodu niezauważony przez Naszego Wielkiego Stratega* w jego prognozie “Gruzja, Ukraina, Pribałtyka, a potem my”.

Kazachstan to teren pełen niezwykle cennych surowców, jest też rekrut do wzięcia. Aneksja Kazachstanu wydłużyłby granicę Rosji z Chinami, a także ponownie zbliżyłby Rosję do krajów takich jak Iran czy Afganistan, skąd Rosja została wypchnięta w 1992. Jest to proces przywracania dawnych granic imperium rosyjskiego.

Rosja kieruje się filozofią “bagnet trafiający na stal trzeba cofać, bagnet trafiający na sadło trzeba pchać dalej”. Opór NATO dla agresji w Ukrainie i przygotowania NATO do obrony swojego terenu nakazują cofać bagnet, nawet w przypadku terenów tak trudnych do obrony jak Pribałtyka. Natomiast Kazachstan stanowi łakomy i łatwy kąsek. Ma tylko 40 tysięcy żołnierzy, co dla rozbuchanej armii rosyjskiej nie byłoby żadną przeszkodą. Kazachstanowi niewiele może pomóc NATO.

Wiele do powiedzenia w tej kwestii mają kraje regionu, w szczególności Iran i Chiny. Warto przypomnieć, że Iran został zaatakowany przez ZSRR w roku 1941. Okupacja miała taki przebieg jak wszędzie indziej: rabunki, gwałty i głód. Obecnie Iran pomaga Rosji bo jednoczy ich wspólny wróg, ale nie znaczy to, że zapomnieli.

Kazachstan przesłania Chinom wschodnią granicę, co oznacza, że nie muszą trzymać tam żadnych sił zbrojnych. Pojawienie się tam Rosjan spowoduje niekorzystne oderwanie od skupienia uwagi i środków na Tajwanie. Chiny nie chcą mieć na tej granicy Rosjan. Jakoś tak już jest, że żaden kraj nie chce mieć na granicy Rosjan, co za dziwny fenomen.

Dużym wsparciem dla Kazachstanu jest wywiad NATO. Wycieki tego typu rozmów, zakładając że są zweryfikowane pozytywnie, a także zwiad satelitarny mogą obnażyć zbliżający się atak Rosji. To z kolei może dać przywództwu Kazachstanu podjęcie odpowiednich kroków.

W tej grze, w którą gra Rosja, Kazachstan musi być bardzo ostrożny. Na szali jest dalsze istnienie państwa i narodu. Putin jest zafascynowany Stalinem i chętnie powtórzyłby zagładę całych narodów, jakich dokonywał Stalin. Gdybym to ja gdzieś za sto lat grał Kazachstanem w kolejną wersję Hearts of Iron, to oparłbym się na Iranie i Chinach. Oba te narody można spróbować przeciągnąć na stronę antyrosyjską korzystając nie tylko z faktu nieufności do Rosji, ale również z niechęci każdego państwa do naruszania status quo w jego sąsiedztwie. Szarpanie Ameryki przez Rosję i destabilizacja Europy jest rzeczą miłą dla Iranu i Chin, eskalacja przechodząca stopniowo w wojnę regionalną i światową jest zdecydowanie źle widziana, szkodzi interesom.

Koalicja Irańsko-Chińsko-Amerykańska przeciwko Rosji może się wydać najgłupszym pomysłem na świecie, ale tylko pozornie. Historia pokazuje, że nikt nie chce mieć sojuszu z wariatem prowadzącym w stronę wojny światowej. Przywódcy poszczególnych krajów odcinają się, gdy tylko mogą. Od Hitlera odcięły się ich alianci: Włochy, Rumunia, Węgry, Finlandia, a także państwa formalnie neutralne choć przyjazne Hiszpania, Portugalia, Szwecja. Od Stalina Jugosławia i Chiny. Podobnie może być z Putinem.

* sarkazm

Taka sytuacja:

Konflikty zbrojne dzielą się na takie, w których możemy trzymać którąś stronę, oraz takie, w których jest to trudne lub nieuzasadnione.

Wojna secesyjna jest przykładem z pierwszej kategorii. W potocznym rozumieniu są to biedni murzyni i biali umierający za ich wyzwolenie. Bieżącym przykładem jest wojna Rosji z Ukrainą. Każdy rozsądny człowiek wie, że Ukraina robi dobrą robotę wykrwawiając Kacapów i tym razem wojna w Europie wyjątkowo nie jest na naszym terenie. Oczywiście są też osoby o przeciwnym zdaniu, na przykład idioci albo dzieci aktywistów z PZPR, srogo uwłaszczeni w 1989.

Wojna hitlerowsko-stalinowska jest przykładem z drugiej kategorii. Trudno trzymać czyjąś stronę, chyba że jak wyżej, ma się geny SB. Drugim przykładem jest wojna domowa w Hiszpanii, gdzie obie strony były bandyckie. Trzecim przykładem jest obecna wojna Palestyny z Izraelem.

W przypadku tej ostatniej wojny obie strony nienawidzą Polaków. Palestyńczycy nienawidzą nas “ogólnie”, bez zróżnicowania na narodowość. Po prostu jesteśmy dla nich białymi kolonizatorami. Podobnie nienawidzą nas wszyscy kolorowi z Południa, od Bliskiego Wschodu, przez Indie, po Amerykę Południową. Możemy podziękować ludziom o podobnym do nas kolorze skóry i zbliżonym wyznaniu: Brytyjczykom, Francuzom i Hiszpanom.

Natomiast Żydzi nienawidzą Polaków “szczególnie”. Jesteśmy dla nich elementem mitu założycielskiego ich państwa. Według tego mitu Polska była miejscem Zagłady i jakkolwiek jest to dla nas absurdalne, według nich Polacy się do tego przyczynili.

Nasz problem polega na tym, że nie lubimy tylko Żydów i nie rozumiemy zagrożenia, jakim są Palestyńczycy. Muzułmanie to nie są mili ludzie. Proponuję pojechać na wycieczkę do Szwecji, Niemiec czy Francji. Śmiało, idźcie wieczorem na spacer, jak we Wrocławiu. Nasza pozycja wobec tej wojny powinna być całkowicie neutralna. Skoro nas nienawidzą, niech się tam kotłują.

Wczoraj cała Polska mogła się przekonać, jak bardzo postać izraelskiego ambasadora jest żenująca. Jest to Rosjanin wyznania mojżeszowego. Jego rodzice zorientowali się w połowie lat 70, że emigracja do Izraela jest dużo lepszą opcją niż wegetacja w ZSRR. Typowy człowiek sowiecki, arogancki i butny, jako argument przyjmujący tylko bicie pięścią po mordzie. Nie tylko w wyglądzie ale i w zachowaniu podobny do S. Ławrowa. ten człowiek powinien zostać wydalony z Polski, która zresztą nie utrzymuje ambasadora w Izraelu.

Ubolewam, że Polacy przeceniają znaczenie Izraela na mapie świata. Izrael pod żadnym względem nie jest istotny. Ani nie demograficznie, ani militarnie, ani finansowo. Amerykanie utrzymują to państwo kroplówką finansową. Pierwszym powodem jest silne upolitycznienie Żydów w USA, przez co mają silną reprezentację w Kongresie. A Polacy w USA są głupi i choć liczniejsi, nie mają żadnej siły politycznej. Drugi powód jest taki, że Amerykanie balansują Izraelem sytuację na Bliskim Wschodzie. To jest stary brytyjski pomysł na robienie geopolityki – tak jak USA utrzymuje Izrael, tak Wielka Brytania stworzyła i utrzymywała Belgię w celu balansowania Francji i Niemiec.

Obecnie są dwa kluczowe miejsca o znaczeniu geopolitycznym na planecie: Tajwan i Polska. Tajwan jest jak niezatapialny lotniskowiec, jest jak baza lotnicza Thule na Grenlandii w czasie Zimnej Wojny. Idealne miejsce do szachowania Chin. Idealne miejsce do przyjęcia bitwy na swoich warunkach. Niezwykle trudne miejsce do dokonania desantu i miejsce, w którym są przygotowane kadry do przejęcia władzy, gdyby kiedyś padł reżim w Pekinie.

Odwiecznym kluczowym miejsce na mapie świata jest Polska. To się nie zmienia od wieków, niezależnie czy Polska jest niepodległa czy pod rozbiorami. To jest jedyne sensowne miejsce do przejścia wojskiem z Rosji lub do Rosję. Każda europejska wojna zawiera w sobie Rosję, a każda wojna z Rosją musi przechodzić przez Polskę. Kto ma Polskę pod kontrolą, ten trzyma w szachu czy to Rosję, czy też Niemcy. Gdyby Sowieci w 1920 zdobyli Polskę, to ZSRR byłoby dziś od Pacyfiku do Atlantyku. Gdyby Niemcy zdobyli całą Polskę w 1939, bez dzielenia się z Sowietami, to Niemcy byliby dziś od Atlantyku do Pacyfiku.

Anglosascy geopolitycy zdawali sobie z tego sprawę od bardzo dawna. Stąd właśnie 14 punktów Wilsona z 1918, zakładający powstanie niepodległej Polski i stąd pomysły brytyjskie na “gwarancje bezpieczeństwa” dla Polski, a także rozszerzenie NATO na wschód. Pamiętać należy, że anglosasi myślą bardziej chłodno niż my – wiedzą, że mamy kluczowe znaczenie, ale nie znaczy to, że będą za nas oddawać krew i nie będą do tego się przyznawać, aby nie dawać nam argumentów w negocjacjach.

Polacy powinni przewrócić ten stolik, na którym są kartą w grze i sama rozdawać karty. Wystarczy wyjaśnić obu graczom, że nasza strategiczna pozycja geograficzna jest nam znana, rozumiana i na sprzedaż. Należy otworzyć negocjacje, kto nam szybciej wybuduje elektrownie, kto nam taniej wypożyczy czołgi, kto nam taniej sprzeda surowce i chętniej kupi nasze produkty.

Zachęcam do obejrzenia kolejnego odcinka

Zachęcam do zapoznania się z debatą w ramach Gold Up

Pamiętacie jak nabijałem się z prezesa Mennicy Skarbowej, gdy opowiadał farmazony, że w 2023 r. będzie bił rekordy sprzedaży złota? Już wtedy jasnym dla mnie było, ze od końca 2022 skończyły się złote czasy dla dilerów złota w Polsce i na świecie.

Pojawił się raport spółki za rok 2023. Z rachunku zysków i strat wynika, że z 26,7 mln zł zysku w 2022 zrobiło się 9,3 mln zł straty w 2023. Kapitał własny spadł z 55,1 mln zł do 46,4 mln zł i w tym tempie zostanie przepalony do zera w 4-5 lat.

Mennica Skarbowa jest trwale nierentowna. Próg rentowności spółki to około miliarda zł sprzedaży rocznie. Taki poziom sprzedaży jest możliwy wyłącznie w roku wojny lub pandemii. Bez czarnego łabędzia spółka będzie w kolejnych latach przynosić straty.

Najlepszym rozwiązaniem byłoby po prostu zlikwidowanie spółki i oddanie kapitału udziałowcom, aby mogli go lepiej wykorzystać. Inną opcją jest zmiana profilu działalności, na przykład na budowanie mieszkań.

Reklama, szczególnie zatrudnianie celebrytów, nie ma sensu. Jest kosztowna i niczego nie zmieni, ponieważ po prostu rynek złota w Polsce jest totalnie zaorany. Zainteresowanie zakupami jest mizerne, a przy tym na rynku jest mnóstwo zdesperowanych podmiotów, sprzedających kruszce z niskimi marżami. Mennica Skarbowa musi konkurować z firmami wysyłkowymi, nie ponoszącymi kosztów prowadzenia rozbudowanej sieci placówek. Model biznesowy Mennicy Skarbowej nie jest w stanie się obronić.

Rynek złota jest wysysany przez rynek kryptowalut. Pojawiła się mania spekulacyjna, napędzana przez lata nieustannych wzrostów notowań. Sytuacja na rynku złota może się poprawić gdy bańka na kryptowalutach się załamie, co jest tylko kwestią czasu.

Wkrótce pojawią się w KRS raporty roczne od innych spółek w branży, co będzie okazją do kontynuowania pastwienia się nad nimi.

Niniejszy wpis jest prywatną opinią. Nie jest to rekomendacja inwestycyjna.

Jestem przeciwnikiem kupowania diamentów jako inwestycji. Od wielu lat ostrzegam o tym, że niemożliwe jest aby zarobić na takiej inwestycji Dlatego nie prowadzę sprzedaży diamentów ‘inwestycyjnych’. Oferty konkurencyjnych ‘mennic’ uważam za naciąganie klientów.

Jedyny sens kupowania diamentów jest taki, że kupuje się je jako element biżuterii albo w celu osadzenia ich w jakimś wyrobie biżuteryjnym.

Napisał do mnie klient* z prośbą o radę:

Zobaczmy, co tu mamy w tej ofercie:

Kolor brązowy diamentów stanowi najniższy sort. Taki kamień nie ma praktycznie żadnego zastosowania jubilerskiego. Kto chciałby mieć w pierścionku brzydki, brązowy kamień, o słabej brylancji i niskiej przejrzystości? Kobiety preferują przejrzyste, białe brylanty, które błyszczą i wyglądają jak brylanty, a nie brązowe kamienie. Klientki chcą unikać tłumaczenia każdej koleżance, że to też jest diament.

Certyfikat AIG nie jest uznanym certyfikatem klasy GIA. Firma AIG jest podrzędnym dostawcą certyfikatów, o niskiej renomie. Nigdy nawet nie zaoferowałem klientowi diamentu z takim certyfikatem.

W uznanych klasach czystości nie ma SI3. Czystość SI3 została wymyślona przez firmę gradingową IGI jakieś 30 lat temu w celu wpychania na rynek kiepskich diamentów o czystości I1/P1. Takie odpadowe kamienie z kategorii I/P dostały drugą szansę w kategorii Si – jubilerskiej.

Z firmą IGI mam kosę, ponieważ oszukali mnie kiedyś na kamieniu 0.80ct. Brylant ten ocenili jako Si1, przy czym kamień miał duży widoczny węgiel w tafli, widoczny gołym okiem i powinien dostać I2/P2. Ale to już temat na inny wpis.

Wracając do kamienia z oferty. Skoro nie ma on żadnego zastosowania, to jest niesprzedawalny. A skoro coś jest niesprzedawalne, to ma wartość zerową.

Inny kamień z oferty:

• 

Identyczna sytuacja. Odpad przy wydobyciu brylantów, z nieistniejącą czystością, bez żadnego zastosowania, bez wartości. Na tej fotce widać doskonale jak kamień się prezentuje. Tak samo, jak dowolny kamień podniesiony z pobocza drogi w Jeleniej Gorze.

Bądźcie uważni, gdzie kupujecie biżuterię z brylantami, ponieważ biżuteria powinna być elementem rodzinnej historii i ma zostać w rodzinie na kilka pokoleń. Pisałem już o tym, jak sieciówki czekają ze swoją ofertą na tandetne pierścionki z Chin. Okazuje się, że indywidualni cwaniacy też mają swoje pomysły na odcedzenie was z pieniędzy.

Zalecam zamawianie biżuterii w firmie, którą prowadzę z żoną: 79 Diamenty.

*materiał wykorzystany za zgodą klienta

W Polsce się o tym nie mówi, ale media w USA żyją wywiadem, który Putin udzielił Tuckerowi.

W ramach rozrywki warto wyłapywać po kolei wszystkie manipulacje i kłamstwa Putina, a jest tego mnóstwo.

Wywiad idealnie trafia w poglądy przeciętnego Amerykanina, który nie ma pojęcia czym jest русский мир. Symetryzm jest poglądem prostym i naturalnym, większości Amerykanów wydaje się, że prawda musi leżeć pośrodku, między tym co mówi Rosja i tym co mówi Ukraina.

Putin sprawia wrażenie bycia ‘tym właściwym Putinem’. Zarzuty stawiane przez Generała SVR, jakoby Putin nie żyje i został zastąpiony przez sobowtóra, wydają się mało prawdopodobne, choć nie niemożliwe.

Putin wygląda całkiem zdrowo jak na kogoś, kto umiera na raka. No przecież media by nas nie okłamywały z tym, że jego stan zdrowia jest katastrofalny.

Wywiad przypomniał mi słynny i na pewno znany wszystkim czytelnikom ostatni wywiad z Hitlerem przeprowadzony przez zachodniego dziennikarza. Był nim Amerykanin niemieckiego pochodzenia, John Cudahy. Rzecz miała miejsce w połowie 1941 r, a tu można sobie przypomnieć ów wywiad. Widać sporo podobieństw, jak choćby to, że zarówno Hitler jak i Putin podnoszą kwestię bycia zaatakowanym przez Zachód.

Ciekawa sytuacja na rynku metali szlachetnych – cena uncji platyny zrównała się z ceną uncji palladu

“Będzie wiosna, będzie pobór, będzie branka na chłopa” śpiewał Staszewski.

W Warszawie miała miejsce sytuacja, w której ukraiński żołnierz Jakymczuk wręczał kartę poboru ukraińskim cywilom.

Co do zasady, żadne państwo nie pozwala na pobór innemu państwu na swoim terytorium. Są drobne wyjątki, na przykład Szwajcaria pozwala Watykanowi prowadzić u siebie nabór do sił zbrojnych Watykanu.

Przyjęło się, że normalne państwo nie oddaje pewnych kompetencji. Na przykład nie pozwala innym siłom zbrojnym wkraczać na swój teren, pobierać podatków, wydobywać kopalin czy właśnie brać rekruta. Jeżeli na to pozwala, to jest państwem upadłym, jak na przykład była I RP, gdzie na Wiśle Prusacy pobierali podatki, a przez kraj od 17 wieku mogła maszerować dowolna armia i nie było jej komu zatrzymać.

Niestety, balon próbny Jakymczuka pozostał bez echa ze strony władz Polski. Zatem można zaczepiać mieszkańców Polski na ulicy i wcielać ich do obcego wojska. Następny krok to otwieranie centrów rekrutacyjnych w większych miastach Polski. A potem doprowadzanie tam knąbrnych dekowników siłą. Może jakoś zrobi się to nowocześnie, np. numer infolinii do informowania o Ukraińcach? Jakaś nagroda za wskazanie? Za Żyda było w Generalnej Guberni 3kg cukru, to może za Ukraińca będzie jakaś karta przedpłacona Sodexo?

Ilustracyjnie, na zdjęciu poborowy ukraiński w mundurze polowym (po prawej) i żandarm ukraiński (po lewej):

Co ciekawe, akcja Jakymczuka przypada w okrągłą, 161szą rocznicę powstania styczniowego, które wybuchło na przełomie stycznia i lutego 1863r. Powodem powstania była branka na chłopa, przeprowadzana w tym samym miejscu, wysyłanych w to samo miejsce, z tym samym efektem (50 % szansy na śmierć).

Disklejmer: kacapom śmierć!