Zaufana trzecia strona a ukrywanie złota w domu

Większość osób, które czytają tego bloga rozumie konieczność posiadania fizycznego złota, jako zabezpieczenia części swojego kapitału. W pewnym sensie osoby nie posiadające złota a posiadające lokatę w banku “mogą spać spokojnie”. Ich oszczędności są bezpieczne, o ile tylko nie dojdzie do hiperinflacji, skokowej dewaluacji złotówki, wojny, zamachu stanu, systemowego kryzysu bankowego, wejścia komornika lub urzędu skarbowego na konto, rozwodu, itp itd. Niedogodnością posiadaczy złota jest to, że trzeba je gdzieś przechowywać. Można to zrobić w skrytce bankowej, narażając się na te wszystkie ryzyka wymienione powyżej, u dilera, narażając się na jego zniknięcie wraz ze złotem klientów, lub w domu.

Przechowywanie złota w domu może się odbywać na różne sposoby. Kruszce mogą być przechowywane w sejfie, wmurowanym w ścianę. Zwykle jest to kiepski pomysł, większość tanich sejfów dostępnych w handlu daje się otworzyć siłowo w kilka chwil, a te bardziej oporne przestępcy mogą wykuć i rozprawić się z nimi we własnej piwnicy. Położenie kruszcu do szuflady jest jeszcze gorszym rozwiązaniem, biorąc pod uwagę ile osób przewija się przez mieszkanie oraz biorąc pod uwagę ryzyko włamania. Pozostaje więc wykonanie lepszej kryjówki, na przykład zamurowanie monet pod podłogą lub też ukrycie ich w wydrążonej nodze stołu.

I tu pojawia się problem tej natury, że instynkt samozachowawczy podpowiada, aby nie chwalić się miejscem ukrycia złota nawet dzieciom czy małżonkom. Z drugiej strony nie podzielenie się taką wiedzą grozi zabraniem tej wiedzy do grobu. Rodzina może nie tylko nie znaleźć oszczędności, ale nawet o nich nie wiedzieć. Takiej sytuacji, opisanej swego czasu w książce “12 krzeseł” i potem zekranizowanej,  większość osób chce uniknąć.

W tym celu można uciec się do rozwiązań softwarowych. Obecnie Gmail daje taką możliwość, że gdy posiadacz konta nie loguje się na nie przez dłuższy czas, to wyznaczona osoba otrzymuje do niego dostęp. Wystarczy więc napisać do siebie mejla i liczyć, że spadkobiercy na niego trafią. Są też serwisy specjalnie dedykowane do takiego celu. W tego typu rozwiązania nie wszyscy wierzą, choćby dlatego, że pewnego dnia mogą one przestać działać bez żadnego uprzedzenia.

Stąd też pojawił się pomysł na świadczenie nowej usługi w ramach firmy 79th Element. Miałaby ona polegać na przechowywaniu wiadomości lub karty pamięci w bezpiecznej kopercie, której konstrukcja uniemożliwia zajrzenie do niej bez jej uszkodzenia:

W kopercie klient umieściłby przekaz skierowany do spadkobierców, który na wszelki wypadek powinien być niezrozumiały dla osób postronnych, na przykład “zajrzyj pod podłogę, tam gdzie kiedyś spał Tito”. Z naszej strony raz do roku podejmowalibyśmy próbę kontaktu z klientem celem potwierdzenia, że żyje. W przypadku kilkukrotnego niepowodzenia kontaktowalibyśmy się ze wskazaną osobą celem przekazania informacji, że mamy do przekazania kopertę z wiadomością.

Co czytelnicy sądzą o takim pomyśle?