Diamenty inwestycyjne

Inwestowanie w diamenty to zdaje się najbardziej kontrowersyjna metoda ochrony kapitału. Wiadomo, diamenty to alotropowa odmiana węgla, czyli pierwiastka, którego mamy na tej planecie całkiem sporo. Istnieje ryzyko, że ktoś w końcu opanuje skuteczną technologię syntezy diamentów i rynek zostanie zasypany tanimi analogami.

Tymczasem ceny diamentów trzymają się całkiem dobrze. Znalazłem dwa wykresy, które co prawda na siebie zachodzą w latach 2011-3, ale dobrze pokazują stabilność cen, w porównaniu do rynku akcji czy surowców.

Diamenty mają niezwykłe cechy, która predysponują je by stać się przydatnym ‘wehikułem inwestycyjnym’:

• duża gęstość kapitału, wyższa niż w przypadku złota – w niewielkiej objętości można umieścić ogromny kapitał,
• niewykrywalność detektorami metalu – brylanty dużo łatwiej przenieść przez granicę niż złoto, nie mówiąc już o srebrze.

W naszym otoczeniu, gdy z jednej strony mamy Rosję, z drugiej Niemcy, a do tego jeszcze zagrożenie ze strony islamistów gotowych podpalić świat, bezpieczne zamrożenie kapitału ma ogromne znaczenie. Ulokowanie części z tych środków w diamentach ma sens.

Podstawowa kwestia którą należy wziąć pod uwagę to opodatkowanie kupowanych kamieni. Nowe kamienie są obłożone pełną stawką VAT, czyli 23%. Furtką umożliwiającą wyjście z tej sytuacji jest zakup od osoby prywatnej lub na zasadzie komisu, wtedy unika się tego podatku.

Odradzam kupowanie diamentów w ośrodkach słynących z handlu biżuterią, jak Turcja czy Emiraty Arabskie. Ceny kamieni są detaliczne, czyli mocno nieatrakcyjne, istnieje też ryzyko zatrzymania przy wjeździe do UE i obciążenia VATem. Szczególnie gestapowcy niemieccy celnicy są w tym wyspecjalizowani.

Rynek diamentów jest niezwykle zróżnicowany:

• Diamenty surowe są całkowicie nieprzydatne dla indywidualnego inwestora spoza branży – obrót takimi produktami jest reglamentowany w ramach ‘procedury Kimberly’, natomiast ocena wartości kamienia jest bardzo trudna.
• Diamenty unikatowe, o fantazyjnych kolorach i kształtach, jedyne w swoim rodzaju – trudność w ich obrocie polega właśnie na tym, że są jedyne w swoim rodzaju, czyli są trudne do wycenienia i do sprzedaży, długo trzeba szukać nowego nabywcy. Jest to dobra opcja dla inwestycji idących w dziesiątki milionów dolarów, ponieważ wokół takiego kamienia pojawia się szum medialny i sprzedaż jest bardzo łatwa.
• Diamenty nazywane ‘inwestycyjnymi’ – czyli kamienie o najwyższej czystości (IF/FL) i najwyższym kolorze (D). Problem polega na tym, że z racji wysokiej ceny ich zastosowanie w jubilerstwie jest zerowe. Rynek kamieni ‘inwestycyjnych’ jest mniejszy niż rynek kamieni jubilerskich, wobec czego przy odsprzedaży dłużej trzeba szukać nabywcy i spread pomiędzy ceną zakupu i sprzedaży jest większy.
• Diamenty jubilerskie, w typowym dla branży kolorze G/H i czystościach SI1-2 – dają inwestorowi możliwość nabycia towaru, który bardzo łatwo i szybko da się zbyć nie tylko innemu inwestorowi, ale również każdemu poważnemu jubilerowi.

Rzeczą o której koniecznie należy pamiętać jest nabywanie kamienia certyfikowanego, którego parametry i numer wypalony na rondyście (rancie) odpowiada parametrom widniejącym w certyfikacie. Bez tego w momencie odsprzedaży kupujący natychmiast podważy parametry (a więc i wartość) kamienia i zażąda ekspertyzy (swojego) rzeczoznawcy. Zwykle ocena rzeczoznawcy kupującego będzie znacznie niższa niż ekspertyza rzeczoznawcy przedstawiona w momencie nabywania. Trzeba też pamiętać, że międzynarodowe certyfikaty mają różną renomę, najwyżej GIA, potem HRD, IGI i wreszcie EGL.

Tak samo jak w przypadku zakupu złota inwestycyjnego również rynek diamentów początkowo wydaje się całkowitą zagadką – nie wiadomo gdzie, co i jak kupować. Trzeba pamiętać, że obowiązują te same zasady co przy inwestowaniu w złoto: za Krugerranda otrzyma się więcej u dilera niż w lombardzie, i podobnie za karatowy brylant otrzyma się więcej u wyspecjalizowanego dilera niż u przygodnego jubilera.

Osobom zainteresowanym chętnie udzielę wskazówek drogą mejlową lub telefoniczną.