Koszty przywrócenia pieniądza kruszcowego w Polsce

W Polsce pieniądz kruszcowy funkcjonował od czasów postania państwa, początkowo jako pieniądz importowany, i trwał do 1914 roku, gdy był “tymczasowo” wycofany z obiegu i zastąpiony papierem. Kruszec pozyskany w ten sposób został przeznaczony przez zaborców na pokrycie kosztów prowadzenia wojny. W tym procesie poszkodowani zostali Polacy, ponieważ wykonali jakąś pracę za którą zapłacono im kruszcem, następnie ten kruszec odebrał im zaborca dając w zamian papier, który to papier natychmiast stał się bezwartościowy. Rabunek na ogromną skalę, całkowicie legalny.

Od waluty opartej na złocie nie ma ucieczki.  Wcześniej czy później system walutowy oparty wyłącznie na kolorowych papierkach ulega erozji zaufania, dochodzi do hiperinflacji i pojawia się konieczność przywrócenia solidnych fundamentów. Takim fundamentem może być zapas obcych walut w skarbcu banku centralnego, ale jeżeli najpoważniejsze waluty świata są dziś papierowymi tygrysami, to ich także dotknie kryzys zaufania. Wtedy pozostaje oparcie całego systemu na złocie.

Okazuje się, że złotówek w formie fizycznej, poza kontami bankowymi, jest relatywnie niewiele, 143 700 300 000 zł. Suma wydaje się astronomiczna, ale jeżeli podzieli się to przez ilość mieszkańców Polski okazuje się, że na osobę przypada 3734 zł w gotówce.

W systemie złotego pieniądza równocześnie funkcjonują banknoty papierowe, które w banku można wymienić na złote monety. Przyjąć można, że ze złota trzeba by wykonać tyle monet, by połowa banknotów miała możliwość wymiany na złoto. Mówimy tu o kwocie 70 000 000 000 zł na co potrzeba około 500 ton złota.

NBP posiada odpowiednie rezerwy, które można wykorzystać do doprowadzenia do normalności polskiej złotówki. Niestety, absurdalność tej sytuacji polega na tym, że złoto posiadane rzekomo przez NBP jest poza jego kontrolą, gdzieś w UK. Jest to obietnica Wielkiej Brytanii do wydania złota. Jeżeli dojdzie do żądania wydania kruszcu przez stronę polską, to okazać się może, że jest to “chwilowo” niemożliwe z “przyczyn technicznych”. Ostatnio przerabiali to Niemcy bezskutecznie prosząc Amerykę o zwrot ich złota.

Rezerwy walutowe NBP to też fikcja. Są to obligacje emitowane przez inne kraje, a obligacje mają to do siebie, że mogą zostać niewypłacone. Skoro zdarzyło się to już wiele razy w przeszłości to może się to stać w przyszłości. Poza tym rezerwy są wyrażone i ulokowane w walutach papierowych, co do których nie ma żadnych gwarancji utrzymania siły nabywczej. Miliard dolarów USA dziś to ogromny majątek, ale z całą pewnością kiedyś będzie to cena paczki papierosów. Kiedy do tego dojdzie zależy od inflacji – przy niskiej inflacji będą to setki lat, przy hiperinflacji wystarczy raptem parę lat.

Należy sobie zadać pytanie – czy lepiej by NBP emitował pieniądz złoty, utrzymujący wartość, czy lepiej by NBP lokowało rezerwy w obligacjach emitowanych przez obce rządy, co przy stałym oprocentowaniu tych walorów wcale nie gwarantuje utrzymania ich siły nabywczej.

A oto 20 złotówka z lat 20tych. Była to próba stabilizacji złotówki w oparciu o złoto. Poniekąd to się udało, 20 złotych w banknocie jest dziś warte tyle co nic, a złota moneta kosztuje 1800 zł.

W momencie wprowadzenia systemu pieniądza kruszcowego dilerzy złota tracą rację bytu i mogą zamykać biura. Z przyjemnością zamknąłbym firmę z tego powodu.