Paragrafy

W Związku Radzieckim funkcjonował słynny paragraf 58 Kodeksu Karnego. Każda czynność, każda forma aktywności lub jej brak mogły zostać podciągnięte pod ten paragraf, zresztą zwykle nie trzeba było niczego robić. Każdy z obywateli tego kraju mógł być z niego oskarżony i sprawnie skazany na szybką śmierć przez rozstrzelanie albo na wolniejszą przez zakatowanie w obozie koncentracyjnym (tzw. gułagu).

Podobny system już od dawna obowiązuje w USA, na szczęście zwykle stosuje się ‘tylko’ odebranie ofierze wszelkiej własności i ewentualnie więzienie. Nie stosuje się jednego ogranego paragrafu lecz dziesiątki tysięcy różnych. Rozmiar biegunki ustawodawczej jest tak ogromny, że na jednej z setek tysięcy stron przepisów prawnych generowanych każdego roku znajduje się coś, co można wykorzystać przeciw dowolnej osobie. Można zamknąć dowolny biznes oskarżając go o naruszenie znaków towarowych lub patentów – w tej mierze mam własne szerokie doświadczenia z którego wiem, że pieniądze wyłożone na prawników mogą naprawdę skomplikować komuś prowadzenie konkurencyjnej firmy. W aspekcie politycznym nie ma na razie konieczności posuwania się tak daleko, by kogoś zamykać – po prostu dwie partie mają monopol na władzę i 90% społeczeństwa nie traktuje opozycjonistów poważnie – jasne jest dla nich przecież, że gdy na stołku jest ‘zły’ demokrata można zagłosować na ‘dobrego’ republikanina i na odwrót.

W Polsce paragraf 58 stosuje się wobec firm. Nie ma takiej firmy w Polsce, w której kontrola nie znajdzie uchybień. Można przyczepić się nawet do tego, że faktura w segregatorze jest niezłożona – to może znamionować nielegalne dostarczenie drogą mejlową zamiast pocztą, wydatek przestaje być kosztem działalności i nakładany jest szereg dotkliwych kar. Prowadzenie działalności gospodarczej przy posiadaniu czegokolwiek na swoje nazwisko oraz brak rozdzielności majątkowej z małżonkiem/ą jest tak dobrym pomysłem jak opowiadanie kawałów o Stalinie w Moskwie roku 1950. Nie chroni nawet posiadanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – w pewnych warunkach ograniczenie odpowiedzialności nie dotyczy zobowiązań podatkowych.

Do tego wpisu skłonił mnie rysunek opublikowany przez Prologos, który przekopiowuje poniżej.

Unia Europejska idzie szlakiem szaleństwa wytyczonym przez USA – zabraniamy czegoś (np. żarówek) tylko dlatego, że oligarchia produkująca wyrób konkurencyjny chce zarobić pieniądze. Kolejny doskonale ujęta kwestia to przenoszenie jednostkowych wypadków na skalę całego kontynentu – ktoś komuś wbił śrubokręt w gardło – zabrońmy sprzedaży śrubokrętów w całej galaktyce. Ktoś komuś wbił nóż – przy zakupie noża trzeba się wylegitymować, nawet jeżeli jest to nóż do masła lub nóż tokarski – i należy się  cieszyć, że jeszcze nie zabroniono produkcji i sprzedaży noży.

W UE, podobnie jak w USA istnieją setki tysięcy przepisów, za szczeblu od gminnego do unijnego, które każdy przedsiębiorca musi znać. Każdy dzień powinien być rozpoczęty analizą nowych przepisów oraz dostosowaniem do nich swojej działalności. I ci, którzy tego nie robią, muszą zdawać sobie sprawę, że obejmuje ich paragraf 58 – w czasie najbliższej kontroli jednego z wielu uprawnionych organów uchybienia zostaną ujawnione i nałożone zostaną właściwe kary.