Żony

Z przyjemnością rozmawiam z moimi klientami, zarówno kupującymi jak i sprzedającymi kruszce naszej firmie. Ciekawe są powody, dla których klienci dokonują sprzedaży – tu dominuje ratowanie życia. Dla osób starszych monety, czasami w rodzinie od kilku pokoleń, są ostatnim sposobem zdobycia środków na leki czy opłacenie procedur medycznych. Przykro słucha się tych historii – życie w Polsce to nie bajka, szczególnie dla osób w podeszłym wieku. Zdarzają się też powody czysto konsumpcyjne, takie jak na przykład zorganizowanie dziecku wesela. Widuje też sytuacje w których wnuki przyprowadzają dziadków do odcedzenia – dziadek kładzie kruszce na ladę, papierki zabierają wnuki. Wtedy pozostaje tylko mieć nadzieję, że młode pokolenie nie pozostawi starców w lesie, wilkom na pożarcie, jak to przed setkami lat w Polsce zdarzało.

Ciekawe są też powody kierujące osobom kupującym monety inwestycyjne. Sporo jest surwiwalowców, którzy potrafią się posunąć naprawdę daleko. Słyszałem wypowiedzi osób, które nie chcą kupić sztabek wyprodukowanych w Polsce. I nie chodzi tu bynajmniej o to, że nie mają certyfikatu LBMA lub o obawy, że mogą być fałszywe. Usłyszałem, że ‘Niemcy na rampie’ mogą ich nie akceptować …

O wyższości sztabek złotych nad monetami i odwrotnie napisano już sporo. Obie strony można zrozumieć i obie strony mają swoje racje. W przypadku sztabek/monet srebrnych sytuacja wygląda inaczej. W moje ręce trafiają monety uncjowe sprzed kilkunastu lat. Nikt ich dziś nie kupi w celach inwestycyjnych, chyba że w cenie złomu, ponieważ są pokryte grubą warstwą brudu i patyny. Po co ktoś miałby je pożądać, skoro za kilka złotych więcej można nabyć krążki nowe i błyszczące. Widzę, jak bardzo zakochani są w srebrnych monetach inwestorzy. Tymczasem wiem już dziś, że za kilkanaście lat, o ile będą je tak długo trzymać, monety staną się junk-silver. Będą tak samo wyceniane jak sztabki, według zawartości kruszcu, a całe premium wyparuje. Najgorszą lekkomyślnością jest zakup Amerykańskich Orłów, które mają wysokie premium i żadnej wartości numizmatycznej. Jest to zwyczajne marnowanie pieniędzy. Niestety, klient ma zawsze rację.

Najczęstszym powodem narzekań inwestorów są ich żony. Kobieta to wróg inwestycji, ale wielki przyjaciel kredytu i konsumpcji. Przyzwyczaiłem się już do klientów ukrywających inwestycje przed żonami, próbujących im tłumaczyć zawiłe różnice między pieniądzem a walutą, udowadniających że emerytur z ZUS nie będzie, itp itd. Inwestorzy często przegrywają takie dysputy, górę bierze zdrowa filozofia konsumpcjonizmu.

Bycie szefem ma tą zaletę, że nie można zostać wywalonym z pracy, co najwyżej można stracić klienta lub w ostateczności zbankrutować firmę. Moim ulubionym numerem, gdy klientami jest para, są sceptyczne wypowiedzi przeciw zakupowi złota. Wyobrażam sobie te godziny poświęcone przez męża na przekonanie żony, że jednak jeden Krugerrand jest dużo lepszy niż wyjazd do Hurghady, a tu sprzedawca mówi ‘a po co wam złoto – tego się nie zje – nie lepiej polecieć sobie do Egiptu?’ Bladość twarzy męża i czerwień twarzy żony jest warte tych 50 zł straconej marży.