Cykl

Adam Duda napisał wpis na temat o którym od dawna myślałem. Rzeczywiście jest tak, że światem rządzą cykle. Na świat z takiej perspektywy patrzyły praktycznie wszystkie starożytne cywilizacje, od Majów do Rzymian. Dopiero nowożytni filozofowie wprowadzili linową koncepcję czasu.

Smutnym tego przykładem jest nie tylko ustrój polityczny, ale również system monetarny. Prawo Słomskiego mówi, że każda waluta traci siłę nabywczą w wektorze czasu. Nawet jeżeli jest to system oparty na kruszcu, którego nazwa określa ilość owego kruszcu niczego nie gwarantuje. Taki funt szterling kiedyś był równoważny funtowi czystego srebra. Waluta ta ma historię sięgającą 1300 lat i rzecz jasna jej wartość systematycznie spadała, tak że nikt nie odda dziś za 1 funta 450 gram srebra. Amerykański dolar powstał 200 lat temu i również utracił większość swojej wartości powoli zbliżając się do końca cyklu. Obie te waluty, tak jak każda inna, staną się pewnego dnia bezwartościowe i zostaną zastąpione nowymi, niewykluczone że opartymi na kruszcu i z obietnicą, że po wsze czasy będą utrzymywać wartość.

Jeżeli ktoś jeszcze nie czytał – polecam książkę Kiedy pieniądz umiera. Koszmarny sen o hiperinflacji. Jest to pozycja dokładnie opisująca ostatnią fazę istnienia marki niemieckiej. Tamte czasy były dość ekstremalne z racji ogromnych obciążeń Niemiec reparacjami po I Wojnie Światowej. Niemniej podobne sytuacje zdarzały się nawet w całkiem współczesnych czasach. Starsi czytelnicy być może będą potrafić połączyć związkiem przyczynowo skutkowym hiperinflację końcówki PRL z jej upadkiem, a młodsi być może słyszeli o hiperinflacji w Serbii lub w Zimbabwe.

Najsmutniejsze jest to, że cykle mają tendencje do bycia coraz krótszymi. W krajach Ameryki Łacińskiej kolejne reżimy drwią z obywateli wprowadzając coraz to nowe waluty, zdarza się, że i co kilka lat. Nie wierzę w spiski banksterów, bardziej wskazuje to na naiwność lokalesów, którzy zgadzają się takie ‘mydlenie oczu’ i waluty bez żadnego pokrycia kruszcem. Zresztą przykładów nie trzeba szukać daleko, Polska złotówka z roku 2012 ma ułamek wartości złotówki z roku wprowadzenia – 1995. Wtedy uncja złota kosztowała 930 zł, dziś 5400 zł, to rzuca pewne pewne światło na to co się dzieje. Wzrost innych cen niekoniecznie ma mniejszą dynamikę.

Niedawny wpis Rybińskiego ukazuje, że aktualne wydarzenia stają się podobne do tych opisanych w powyższej książce. Trudno to wyjaśnić inaczej niż nieznajomością historii przez decydentów, ba, laureatów Nobla z ekonomii. Skrajna nieodpowiedzialność doprowadzi do sytuacji, w której fala inflacji dotknie nie tylko przegranych w I Wojnie, ale wszystkie kraje Zachodu. Inflacja nigdy w historii nie pomogła obywatelom, zawsze rabowała ludzi z ich majątku i podnosiła ceny szybciej niż wynagrodzenia, powodując spadek jakości życia.