Inwigilacja

W cywilizowanych krajach istnieje szereg wolności obywatelskich, ponieważ obywatele stoją na stanowisku, że państwo ma służyć obywatelom a nie obywatele państwu. Wyborcy mają świadomość natury państwa – nie chodzi o socjalizm i wypłacanie pieniędzy odebranych bardziej pracowitym, lecz o państwo broniące praworządności i wolności.

Polska to zdziczały kraj, pełen nierozumnych obywateli (nie wiedzących tego, co napisałem powyżej) i politykierów z tego korzystających. Na tym ugorze kilka organizacji stara się zaszczepiać koncepcje wolności, ale w tym tempie będzie to trwać jeszcze setki lat.

Idealnym przykładem bananyzacji Polski jest afera dotycząca inwigilacji dziennikarzy. Granda jest wielopiętrowa, bo oprócz nielegalności podsłuchów (dziennikarzom przysługuje prawo do tajemnicy dziennikarskiej) ABW i CBA okłamywały Prokuraturę. To tak jakby Gestapo okłamywało Abwerę!

Osoby odpowiedzialne za nielegalne podsłuchy powinny iść do pierdla na długie lata, a to dlatego że inwigilując pismaków naruszyli nie tylko prawo, ale również funkcję kontrolną IV władzy. Jeżeli już ktoś ma kogoś podsłuchiwać, to dziennikarze prokuratorów. Oczywiście, jak to w dzikim kraju, żadnych konsekwencji nie będzie wyciągniętych. Sprawa rozejdzie się po kościach, trzeba się zająć ważniejszymi sprawami jak na przykład delegalizacją dopalaczy. Wódka i fajki są dobre, dopalacze i trwa są złe.

Pismacy powinni się dobrze odgryźć tym, którzy zlecali ich podsłuchiwanie. Jak to mówią prokuratorzy – pokaż człowieka, a paragraf się znajdzie. Wystarczy dobrze tych panów poobserwować – na pewno znajdzie się kochanka lub kochanek, wciąganie futra nosem, drogie samochody za łapówki itp. Trzeba tym mendom długich artykułów w prasie, z podaniem nazwisk i wiele dużych kolorowych fotek. Bo jak nie, to będzie jak na Białorusi – niewygodni dziennikarze zaczną znikać. Polacy są bardzo dumni z tego, że Polska to nie Białoruś. Obudźcie się! W Polsce robi się jak u Łukaszenki. Oczywiście dziennikarze w Polsce są głupi i wyobraźnia nie sięga im dalej niż najbliższa wypłata, więc żadnych retorsji nie będzie.

Pamiętajmy, Polska jest taka, jaką ją stworzyli obywatele. Polacy pozwalają na sranie psów na chodnikach – chodniki są obsrane. Polacy pozwalają na bezprawie wymiaru ‘sprawiedliwości’ – jest ‘sprawiedliwie’.

Sytuacja w Stanach pod względem wolności prasy nie jest za wesoła. Głównym problemem są ograniczenia narzucone po Zamachach oraz nadmierna koncentracja mediów w rękach oligarchii. Na szczęście blogerzy są wyłomem w zalewie propagandy i poza kontrolą oligarchów. Jest także długa lista koncepcji mających chronić wolność:

– Konstytucja – Amerykanie powszechnie wierzą, że Konstytucja chroni ich wobec rządu.

– Concerned citizen – osoba, która czuje się odpowiedzialna za istniejącą sytuację, np. naruszenie prawa czy wolności przez władzę. Taka osoba ma prawo składać petycje i protestować.

– Whistlerblower – osoba, która sygnalizuje złamanie prawa, często nielegalnie publikując tajne dokumenty. Łamanie prawa przez taką osobę nie jest przestępstwem, tak jak obrona konieczna i jest prawnie chronione.

– Constant fight for freedom – koncepcja wedle której obywatele cały czas narażeni są na ograniczanie swoich praw przez kolejne rządy, wobec czego cały czas trzeba walczyć o ich utrzymanie.

– Check and balances – koncepcja, że jedna władza kontroluje i balansuje inną. Na przykład policja ściga skorumpowanych polityków a sądy orzekają o nielegalności jakiejś ustawy. W USA jest to bardzo poważnie traktowane, politycy siedzą w więzieniach (np. dwóch ostatnio skazanych gubernatorów Illinois). W Polsce jest to farsa – politycy robią co chcą, policja pije z nimi wódkę, a w międzyczasie Sejm wrzuca do kosza orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (np. obligacje przedwojenne).

Jestem optymistą jeżeli chodzi o Amerykę. Ten kraj pewnego dnia wstanie z kolan, przepędzi skorumpowanych polityków i restauruje Konstytucję oraz Republikę. A Polska zawsze będzie republiką bananową, cyklicznie najeżdżaną przez sąsiadów, w okowach dyktatorów/zdrajców jak Jaruzelski, czy w stanie pseudodemokracji bezwolnościowej tak jak dziś.