Wojna celna

W krajach, gdzie tanie produkty z Chin są nie w smak, pojawiają się pomysły wprowadzania ceł zaporowych. Taką drogą poszła Argentyna, w efekcie czego Chiny zrewanżowały się i mamy do czynienia z wojną celna na całego.

Ameryka również miała taki epizod, słynną ustawę Smoot–Hawley. Zdania są podzielone, ale wygląda na to, że ustawa ta poprzez ograniczenie wymiany handlowej przyczyniła się do pogłębienia Pierwszej Wielkiej Depresji.

Gdyby teraz USA wprowadziły podobne rozwiązania, konsekwencje byłyby katastrofalne. Stany są tak uzależnione od produktów z Azji, że w sklepach nie byłoby nawet octu. W odwecie Azja pozbyłaby się tych zasobów dolarowych jakie ma. To byłoby połączenie tornada z tsunami 😉

Bardziej prawdopodobne jest pójście drogą Chin – trzymanie swojej waluty tak nisko jak to tylko możliwe. Drukarki drukują, deficyty rosną. Ciekawe, jak to wszystko się skończy, bo jak wiadomo wszystko co dobre, kiedyś się kończy. Dotyczy to również deficytów i poziomów zadłużenia.

A tymczasem jedyne co rośnie, to ilość banków gotowych do bankructwa – lista wydłużyła się do 683 pozycji. Gospodarka stworzyła również 121 000 miejsc pracy, z czego 50 000 tymczasowych, na potrzeby spisu powszechnego. O ile pamięć mnie nie myli, każdego miesiąca na rynek pracy wchodzi 160 000 młodzieży. Wobec tego każde ‘stworzenie miejsc pracy’ poniżej tej liczby stanowi w rzeczywistości wzrost bezrobocia, jako że młodzież zasila szeregi bezrobotnych. Ale oczywiście rządowe statystyki tych ludzi nie uwzględniają, przecież nie można stracić pracy, której nigdy się nie miało, prawda?