Wielu psychologów tworzyło własną klasyfikację osobowości. W moim odczuciu wszystkie istniejące podziały są niezbyt przydatne. Osobowość jest relacją danego człowieka do otaczającej go rzeczywistości i innych ludzi, sposobem w jakim funkcjonuje on w relacjach do wszystkich bytów wokół. Podział ze względu na ‘obserwację płynów życiowych’ (Hipokrates), budowę ciała (Kretschmer) czy towarzyskość/otwartość (Jung) jest błędny. Wobec tego wydaje się zasadnym wprowadzenie nowej, bardziej trafnej klasyfikacji typów osobowości.
Podzieliłbym ludzi na 3 typy:
– Typ przeszłościowy. Ludzie tacy skupieni są na wydarzeniach, które miały już miejsce. Wciąż przeżywają dawne wydarzenia i nie są w stanie planować przyszłości. Taki typ osobowości występuje u ludzi dotkniętych traumą oraz u ludzi w podeszłym wieku. Ludzie tacy są straceni dla otoczenia, ich życie to podtrzymywanie funkcji życiowych i wspominanie przeszłości.
– Typ teraźniejszy. Ten rodzaj ludzi skupiony jest na przeżywaniu dnia codziennego, życiu chwilą. Przeszłość jest według nich nie istotna, jako nie warta rozważania i nie możliwa do zmiany. Przyszłość nie jest przedmiotem jakichkolwiek dywagacji – przerasta to możliwości intelektualne, ale też nie jest w żaden sposób interesujące. W ten sposób funkcjonuje większość populacji.
– Typ przyszłościowy. Ludzie skupieni na przyszłości. Często są to jednostki obsesyjnie oszczędzające, czasem są to zdolni biznesmeni lub wizjonerzy. Ich problemem jest to, że nie potrafią się cieszyć chwilą. Nigdy tak naprawdę nie żyją – nieustannie czekają na ‘przyszłość’, przez co ich życie staje się wyłącznie czekaniem.
